Ένας 40άÏης οικογενειάÏχης ψωνίζει στο σοÏÏ€ÎµÏ Î¼Î¬Ïκετ. Κάποια στιγμή παÏατηÏεί μια εντυπωσιακή ξανθιά και ασυναίσθητα τη χαζεÏει.
Η ξανθιά του γυÏίζει το βλÎμμα. Την ξανακοιτάζει πιο Îντονα, τον κοιτάζει και αυτή. Αυτό Ï„Ïαβάει κάμποση ÏŽÏα και αποφασίζει να της μιλήσει:
- 'Συγνώμη', της λÎει, 'μήπως γνωÏιζόμαστε;'
- 'Î’Îβαια', του απαντάει. 'Ένα από τα παιδιά μου είναι δικό σας!'
Ο Ï„Ïπος σαστίζει, σκÎφτεται και ξαφνικά θυμάται τη μοναδική φοÏά που απάτησε τη γυναίκα του.
Τη Ïωτάει λοιπόν:
- 'Μήπως είστε εκείνη η στÏιπτιζÎζ που είχανε καλÎσει σε Îνα Î¼Ï€Î¬Ï„ÏƒÎµÎ»Î¿Ï Ï€Î¬Ïτι στην ΠεÏκη Ï€ÏόπεÏσι την άνοιξη και είχαμε καταλήξει να κάνουμε άγÏιο σεξ στην κουζίνα; Μου είχατε δÎσει τα χÎÏια με χειÏοπÎδες και μου χώσατε και Îνα καÏότο στον κώλο!
Aυτή του απαντάει:
- Όχι, είμαι η φιλόλογος του γιου σας...