…σε ξέρει ετούτο το κορμί
το χεις πελεκημένο,
με το σκληρό το χώμα σου
το χεις αναθρεμμένο.

…σε ξέρει ετούτη η ψυχή
πνοή της έχεις δώσει,
από παιδί τη φλόγα σου
μέσα της έχει νοιώσει.

…σε ξέρει ετούτη η καρδιά
το αίμα που σ’ έχει ποτίσει,
βαθιά μέσα στις φλέβες της
θα ρέει μέχρι να σβήσει.

Με αίμα, χώμα και φωτιά
η Κρήτη μας σμιλεύει
και μ’ ένα γλυκό μάνας φιλί,
κορμί, καρδιά μα και ψυχή
στο χρόνο σημαδεύει.

Είναι σκληρό να αγαπάς
και να πονεί η καρδιά σου
όταν τον θέλεις δίπλα σου
να είναι μακριά σου!

Κάποτε ζούσαμε μαζί
μα τώρα αλλού είσαι μόνος
Θεέ μου και να γύριζε
για μια στιγμή ο χρόνος!

Οι δρόμοι μας τελειώσανε
μα πως να ξεχαστούμε
οι αναμνήσεις μια ζωη
στην σκέψη μου θα ζούνε!

Που να την βρω την δύναμη
μπροστά να συνεχίσω
αυτό που μου απόμεινε
είναι ν’ αυτοκτονήσω!

ADIAFORIAS!!!


Αυτή η αδιαφορία του
Θεέ μου με σκοτώνει
και λίγο - λίγο το κορμί
απ΄ τους καημούς ματώνει.


Δεν γράφεις δεν τηλεφωνείς
ούτε ρωτάς τι κάνω
πες μου τον τρόπο που ξεχνάς
να μάθω να τον κάνω.


Αν μ΄ αρνηθείς αγάπη μου
και μόνη αν μ αφήσεις
σα το κερί που καίγεται
έτσι κι εσύ να σβήσεις


Τη δύναμη μου έχασα
μετά το χωρισμό μας,
όταν στα μάτια μου μπροστά
έσβηνε το όνειρό μας


Ένας καημός με πίκρανε
κι΄ ας μου κλουθούνε χίλιοι
που δεν εφίλησα ποτές
τα δυο γλυκά σου χείλη


Όνειρα μελαγχολικά
και δίχως σημασία
έτσι μου τα κατάντησες
με την αδιαφορία.


Είκοσι χρόνους μου κόψε
ζωής ο έρωτας σου
όμως πότε δε μ' άφησες
να μπω μεσ' τη καρδία σου


Αφού ποτέ δεν δέχτηκες
ν' ακούσεις τα όνειρά μου
δώσε μου ένα φάρμακο
να γιάνει η καρδιά μου.


Δέντρο που δε σου μέλλεται
να φας απ΄ τον καρπό του,
μην κοιμηθείς στον ίσκιο του,
μην πάρεις τον καημό του.


Παραπονέθηκε ο Θεός
πού είσαι μακριά μου
γιατί πρέπει έναν άγγελο
να έχω στην καρδιά μου.


Όταν θα βγεις για να με δεις,
αν ζω ή αν πεθαίνω,
ένα χαμόγελο θα βρεις,
μα θα ΄ναι πικραμένο.


Να σε ξεχάσω προσπαθώ
και θα τα καταφέρω
γιατί δεν άξιζες ποτέ
κοντά μου να σε φέρω.


Από το μίσος πιο σκληρή
είναι η αδιαφορία
κι αυτή θα μεταχειριστώ
κι εγώ για τιμωρία.

ΠΟΘΟΥ
Θέλω, δακρύζω, νοσταλγώ
πονώ, ποθώ και λιώνω
σβήνω, πεθαίνω, χάνομαι
για μια ματιά σου μόνο.


Το ξέρω πως επιθυμείς
να μπεις στην αγκαλιά του
να νιώσεις την ανάσα του,
τα χάδια τα δικά του...


Άγγελος είσαι του Θεού
που ήρθες για να σώσεις
ένα κορμί που σου ζητά
αγάπη να του δώσεις.


Τρέχουν τα μάτια δάκρυα
παράπονο δεν έχω
γιατί δακρύζουνε για σε
που θέλω μα δε σ' έχω


Πολλές καρδιές παράνομες
ζούνε και αγαπούνε
για δε μπορούνε τη χαρά
τη μόνιμη να βρούνε .


Καρδούλα μου και να ΄ξέρες
πως σ΄ έχω επιθυμήσει
έχω τόσες μέρες να σε δω
κ΄ αυτό μου ΄χει στοιχίσει!


Μόνο όταν είμαστε μαζί
ότι καημό και να 'χω
έχει η ζωή μου νόημα
και νιώθω πως υπάρχω .

ΑΣΤΕΡΙΑ
Οπως κρατάει ο ουρανός
στην αγγαλιά του αστέρια
κρατώ και εγώ εσένανε
μέσα στα δυό μου χέρια.

Κάνε ευχή στον ουρανο
κι εγω θα γινω αστερι
να πεσω κι ο,τι λαχταρας
η μοιρα να σου φερει.

Τα αστερια εβαρεθηκανε
να 'κουνε τσι καημους μου
μα δε μπορω α δε τσι πω
για θα σαλεψει ο νους μου

Ο ήλιος όταν πρωτοβγεί
να μην σε δει προσέχει
γιατί πως είναι δεύτερος
στη λάμψη το κατέχει

Μη 'ρθεις σα φως, σαν αστραπή,
για θα χαθώ από μπρος σου
είμαι ένα άστρο της αυγής
που θα χαθεί στο φως σου

Θα γίνω αστερόσκονη
ακόμη ένα βράδυ
γιατί το διαισθάνομαι
γυρεύεις ένα χάδι.

Μετρώ τ'αστέρια τ'ουρανού
και λείπει ένα ζευγάρι
χαμήλωσε τα μάτια σου
μην έρθει και στα πάρει.

Μετρώ τ'αστέρια τ'ουρανού
και λείπει μόνο ένα
φένεται δεν εμέτρησα
αγάπη μου εσένα.

ΣΚΕΨΗ

Αφάνταστα με ενοχλεί
να μου μιλούνε οι άλλοι
ώρες που μπαίνει η σκέψη μου
μες στη δική σου αγκάλη.


Η σκέψη μου και η σκέψη σου
καμιά φορά τυχαία
σμίγουν αυτές κι αντί για εμάς
κάνουν μαζί παρέα!


Αφού το σώμα δε μπορεί
να ΄ρθει εκεί που είσαι
πάρε τη σκέψη συντροφιά
για να παρηγορείσαι.


Μοναδική μου συντροφιά
έγινε η μορφή σου
και πήρες και τη σκέψη μου
και την κρατάς μαζί σου .


Αν σου ζητήσει η σκέψη σου
να ρθει εκεί που μένω
μην αρνηθείς γιατί κι εγώ
μέρες την περιμένω.


Αν νιώσεις ένα άγγιγμα
μ' αληθινό να μοιάζει
μην φοβηθείς η σκέψη μου
είναι και σ' αγκαλιάζει.


Όλα στο κόσμο αλλάζουνε
μα ένα 'ναι που θα μείνει
ένα μικρό παράπονο
που απ' τη καρδιά δε σβήνει.



Ενοίκιο η σκέψη μου
πληρώνει στ' όνειρό σου,
για να μπορεί καθημερνώς
να 'ναι συγκάτοικος σου...


Στιγμές που ζήσαμε μαζί
για πάντα θα θυμούμαι
μη με ρωτάς αν σ' αγαπώ
γιατί στεναχωρούμαι .


Κάθε βραδιά πριν κοιμηθώ
στη σκέψη μου σε βάνω
και είναι γλυκά και όμορφα
τα όνειρα που κάνω.


Το μόνο που θα ήθελα
Θα ΄τανε να μπορούσα
αυτά που ονειρεύομαι
μαζί σου να περνούσα


Την σκέψη μου στην σκέψη σου
κάθε πρωί την φέρνω
σκέφτομαι κάτι που ποθώ
που θέλω μα δεν το έχω!!!


Το μόνο που λησμόνησα
της μοναξιάς τα βράδια
που έλειπε η σκέψη σου
και τα όνειρά μου άδεια.

Πώς να σου πω δε σ΄ αγαπώ
που μ΄ άφησες σημάδι
κι άγρυπνη με τη σκέψη σου
παλεύω κάθε βράδυ


Αν κάποιο βράδυ αισθανθείς
κάτι στην αγκαλιά σου
η σκέψη μου κουράστηκε
και ξάπλωσε κοντά σου.

Μαθήματα υπομονής
ένα κερί μου δίνει
που με τη γλώσσα της σιωπής
λιώνει αργά και σβήνει.

hlios kaytos h skepsi mou ein h kardia mou xioni kai kathe pou se thimitho ena kommati lionei

ανε ζηλεύεις τα λεφτά
έχεις μικρή μου χάσει
είσαι φτηνή και ο πιο φτωχός
μπορεί να σ΄ αγοράσει.

Na se ksexasw prospathw san athrwpos na zisw
m enan kainourgio erwta enan palio na svisw!!!!

Eixa mia fili kapote poy itan to onoma tis
skepsi ma efyge ki ayti na nai sthn agkalia tis.

Dia lekses lathos athrwpo na ziseis tin zoi soy
omws ki ayton ton agapw gt nai epilogi sou!!!!

An thes na deis an sagapw rwtise tin kardia moy
mporei oi kardies na min miloyn omws milei i dikia moy!!!!

Sto tzaki dipla kathisa kai stin fotia toy pali
to proswpo soy eblepa kai tou elega xalali!!!

Ποτέ δεν είναι η σιωπή δείγμα αδυναμίας
είναι σημάδι καθαρής δύναμης και εμπειρίας..

Eφυγε δίχως αφορμη με γεια του με χαρά του
μα δα θα δω την δυναμη που χουνε τα φτερά του

πολλά δέν θέλω φτανουνε τά λίγα που μου έχεις...μα θάθελα περσότερο φως μου να με προσέχεις...

ΦΙΛΟΤΙΜΟ....ΛΕΞΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ....ΑΠ'ΟΣΑ ΓΝΩΡΙΖΩ...
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ....ΤΥΧΑΙΟ;;;;ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ...!!!!!!

Μικρό είναι το παράπονο...πως την αγγίζει άλλος..δυστυχισμένη την θωρώ..και είναι καημός μεγάλος

Να σ' αγκαλιασω δεν μπορω, να σ' εχω μου τ' αρνεισαι, δεν σου μιλω, δεν σε θωρω μα ολη η ζωη μου εισαι....

Μ'ονομασες καλυτερη απ'ολες σου τσι αγαπες
μα κατσε εκει,στην αλληνε να ζεις με αυταπατες.

κρυφο κι ανε το κρατουνα.....πως καιγομαι για σενα.....
επερασες και μιλησε....το πονεμενο βλεμμα.....

ΤΥΦΛΟΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΔΟΥΝΕ,ΤΥΦΛΟΊ 'ΝΑΙ ΑΥΤΟΊ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝΕ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝΕ!!

Του ερωτά σου το κρασί δεν πίνετε
άσπρο πάτο γιατί ναι με πολλούς
βαθμούς κι εκρηκτικά γεμάτο...

ΜΗΝ ΤΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΤΑ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΒΑΔΙΖΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ....

Δε σε μισώ κατέχεις το, μα σου εύχομαι μια μέρα ότι αγαπήσεις πιο πολύ να σε πετάξει πέρα..

Εγώ ζηλεύγω στα πουλιά κι όχι γιατί πετούνε...
στην γκρεμισμένη τους φωλιά απάνω κελαηδούνε!!!!

Τι γίνανε οι φίλοι μου τώρα που έχω πόνο....
αν με θυμούνται στις χαρές τι να το κάνω μόνο....;

Τον αετο δεν ξεπερνουν ποτε τους τα γερακια...
ετσα εξεχωριζουνε οι αντρες απ'τα αντρακια!!!!

σταματα πια τα σκερτσα σου....και τα καμωματα σου....
μη τσι πληγωνεις τσι καρδιες....που βρισκονται κοντα σου.....

ποιο χρωμα ειναι τση χαρας......να ντυσω το κορμι μου.....
να το θωρρει να χαιρεται.....για την επιλογη μου.......

Πάντα για πείσμα σου γελώ μοίρα να το κατέχεις.. τέτοια ικανοποίηση μα κλάψω δέν θα έχεις

Εγωιστής και ευαίσθητος
μπορεί να είμαι ο μόνος
που σ'αγαπώ και όμως
μπορώ ν'αδιαφορώ συγχρόνως!!!!!

θελω ολοκληρη ζωη, και παλι δε με φτανει,
να συγχωρησω την καρδια.....γι αυτα που μου ΄χει κανει....

το δακρυ μου δασκαλεψα, σα σε θωρρει να βγαινει,
να σου μιλει οντε πονω.....γιατι η φωνη μου τρεμει.....

δεν το αρνουμαι πως πονω....δε με χωρει το σπιτι,
"καλα να παθεις ...λενε μου ....αφου ΄μπλεξες μ΄αλητη".....

ΚΑΙ ΑΝ ΣΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ
ΑΔΙΚΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ
ΛΕΞΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΗΝ ΖΗΤΑΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ

ποσο θαρρεις κι ενα κορμι, οτι μπορει ν΄αντεξει,
σαν εχει φως μου η καρδια.......δυο δρομους να διαλεξει....

ΑΦΗΣΕ ΤΣΙ ΛΟΞΕΣ ΜΑΘΙΕΣ ΠΟΥ ΡΙΧΝΕΙΣ ΑΘΕΛΑ ΣΟΥ...ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΕΓΑΣ ΔΙΑΟΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΘΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ.....