|
KAΡÎΑΒΑΛΙ................. 16 Χρόνος(ες), 2 Μήνας(ες) πρίν
|
Κarma: 8  
|
ΠάτÏα, ΠάτÏα ! ΈÏχεται ο ΚαÏνάβαλος, κι΄ αÎÏα στα πανιά μας, μαζί του και οί συμφοÏÎÏ‚, με τα καμώματά μας…
Από την πόλη ÎÏχομαι, και στην κοÏφή κανÎλα, και βγάζω το καπÎλο μου να μη βÏαχεί η ομπÏÎλα…
Φασουλής και ΠεÏικλÎτος, κι΄ ο καθÎνας νÎτος σκÎτος…
Φασουλής: και Ï„ÏŽÏα φίλε ΠεÏικλή, ήλθε ο καÏνάβαλός μας, ήλθε μÎσα στην Άνοιξη, καί τον καλό καιÏÏŒ μας…
ΠεÏικλÎτος: τι λÎÏ‚ καημÎνε Φασουλή, δεν βλÎπεις πώς τα πάμε, μάς ζώσαν τα Ï€Ïοβλήματα, κι΄ εμείς γλεντοκοπάμε.,.
ΒεγγÎÏες, μάσκες, και χοÏοÏÏ‚, ντόμινα σοÏÏτα φÎÏτα, χάσαμε τα πασχάλια μας, μ΄ αυτά τα μαÏαφÎτια, δεν σε αντÎχω ΠάτÏα μου, παίÏνω των οματιών μου, αφήνω την γÏαφίδα μου, και πάω στο χωÏιό μου…
Φασουλής: τι θÎÏ‚ να πείς βÏΠάθλιε, καί Î¼Î¿Ï Ï‡Ï„Ï…Ï€Î¬Ï‚ Ï„ÏŒ πόδι, δεν είδες Ï€Î¿Ï Î¿ ΔήμαÏχος, ÎφεÏε και την Θώδη;
ΘÎλω χοÏοÏÏ‚ βÏΠΠεÏικλή, θÎλω καÏσιλαμάδες, το θÎλουνε κι΄ οί ΠατÏινοί, μαζί με τις μαντάμες…
ΘÎλω ÏεμπÎτες και βιολιά, Ï„ÏαγοÏδια μαντινάδες, γλÎντια πολλά και άτσαλα, κι΄ άς είν΄ και κατιμάδες..
Κι΄ άσε τις γοÏβες Ï„ÏŽÏα δά, δεν είναι ο καιÏός τους, άσε και τα΄ αυτοκίνητα να κάνουν το δικό τους, με διπλοπαÏκαÏίσματα, όπως στο σπιτικό τους…
Σκουπίδια, αυτοκίνητα, ÏεÏματα, υδÏαγωγεία, όλα τα Ïίχνω Ï€ÎÏα δά, τελειώσανε τ΄ αστεία…
Κι΄ άσε και το Σκοπιανό, Κόσσοβο, βιλαÎτια, εμÎνα με ενδιαφÎÏουνε χοÏοί κι΄ Îξω ντÎÏτια…
ΠεÏικλÎτος: και δεν Î¼Î¿Ï Î»ÎÏ‚ ανόητε, καί βÎÏα ακαμάτη, τόσα λεφτά πετάχτηκαν από την ΔημαÏχία, δεν είδαν δεν ακοÏσανε ότι Îχουμε ανεÏγία;
Îομίζουνε με τους χοÏοÏÏ‚, θα ξεχαστεί ο κόσμος;
Δεν βλÎπουνε τους νεαÏοÏÏ‚ Ï€Î¿Ï Î¸Î»Î¯Î²Î¿Î½Ï„Î±Î¹ απ΄ ανÎχεια, Ï€Î¿Ï Î´ÎµÎ½ μποÏοÏν σαν άνθÏωποι, ν΄ ανοίξουν οικογÎνεια, Ï€Î¿Ï Î¿Î»Î·Î¼ÎµÏίς και ολονυκτίς μÎνουν στις καφετÎÏιες, ψάχνοντας για το δίφÏαγκο Ï€Î¿Ï ÎºÎ¬Î½Î¿Ï…Î½ οί καφÎδες;
Κατάντησαν την ΠάτÏα μας Îνα «νυκτός δοχείο», για νάÏθουνε «οί ξÎνοι μας» να γίνει σαν ποÏνείο, άλλοι για να μεθÏσουνε, κι΄ άλλοι να ναÏκωθοÏνε, ξάπλα στους δÏόμους μ΄ εμετοÏÏ‚, ίδιο Ï„Ïελοκομείο, κι΄ όταν θα Îλθει «ο καÏπός» Ï„ÏÎχουν ν΄ απαλλαγοÏνε, βαÏάνε και μια ÎκτÏωση, ίσα ν΄ απαλλαγοÏνε…
Î Î¿Ï ÎºÎ»ÎµÎ¯Î½Î¿Ï…Î½Îµ την πόλη μας, χώÏισμα είς τα δÏο, να μη πεÏνά Îοσοκομειακό, οÏτε Î Ï…Ïοσβεστείο, καί αν συμβεί μια πυÏκαγιά, σεισμός ταλαιπωÏία, τόσος κοσμάκης θα χαθεί, απ΄ την κυκλοφοÏία…
Φασουλής: και το λοιπόν βÏΠΠεÏικλή, Îστω κι΄ αν Îχεις δίκηο, τι λÎÏ‚ Ï„ÏŽÏα να κάνουμε, και Ï€Î¿Ï Î½Î„ αποτανθοÏμε;
ΠεÏικλÎτος: δεν βλÎπω φώς βÏΠΦασουλή, βλÎπω μαÏÏα σκοτάδια, γίναμε αυτοκίνητο ποÏπεσε μÎÏ‚ στα λάδια, γλυστÏάμε και χανόμαστε, απ΄ τα πολλά μας λάθη, μας ζώσανε τα φίδια μας , και τα κακά μας πάθη, κι΄ άς κάνουμε υπομονή και Ï€Ïοσευχή συνάμα, μη Îλθει καμιά συμφοÏά, μ΄ αυτή την κουτουÏάδα…
ΖοÏμε σε μÎÏες πονηÏÎÏ‚, καιÏός να φυλαχτοÏμε, πάω γι΄ αÎÏα καθαÏÏŒ, Ï„ÏÎχω είς το χωÏιό μου, να στήσω και τον αετό, ποÏναι το Îθιμό μου…
Η διδασκαλία, «πεÏί πτήσεως Ï„Î¿Ï Ï‡Î±ÏταετοÏ», υπήÏξε πάντοτε ευχάÏιστη γιά μικÏοÏÏ‚ και μεγάλους…
Θα μείνω ως τα ΚοÏλουμα, την ΚαθαÏά ΔευτÎÏα, θα φάω λαγάνα Ï„Ïοφαντή, ανάλαδα φασόλια, κουκιά, χαλβά, και Ïάπανα, και άλλα Ï€Ïιμαβόλια..
Θα γίνω ανάλαφÏος, στεγνός, χωÏίς χοληστεÏίνες, χωÏίς γιατÏÎ¿Ï Ï„Î·Î½ συνταγή με τις πολλÎÏ‚ στατίνες…κι΄ όσα η Εκκλησία μας, σωστά μας τα διδάσκει, χωÏίς Îνα παÏάπονο, ακολουθώ Îν τάχει…
|
|