Το δυο χιλιάδες το οκτώ (2008)
αδιάφορο για μένα,
αφού με αυτή που αγαπώ
θα ζούμε χωρισμένα


Εσύ κυρά μου υποχωρείς
μα εγώ θα παραμείνω
στα όνειρα που κάναμε
και τα δωσες σ'εκείνο


Κρύβω το δάκρυ να μην πεις
στο μισεμό πως κλαίω
κι ενώ υποφέρω γελαστά
το γειά σου,σου το λέω

Φεύγεις μα δεν με ρώτησες
μόνη μου πως θα ζήσω
κι ανέ μπορέσω χώρια σου
μπροστά να συνεχίσω

Είσαι μικρό μου ελεύθερος
άλλη ν΄αγαπήσεις
αφού σου φαίνεται
βαρύ,κοντά μου για να ζήσεις

κι αν τελικά μ αρνήθηκες
εγώ παρηγοράμαι
ξέροντας πως είσαι καλά
και γώ καλά θα να μαι


"..Κι αν σ΄άφηκα αν χωρίσαμε
δεν το καμα για μένα
ήθελα μάθια μου γλυκά
να προστατεψω εσένα....!!!"

Χωρίσαμε και έμαθα
πως το'χει μετανιώσει
μα είναι αργά σ'ένα νεκρό
πάλι ζωή να δώσεις...

Την ώρα που τα χείλη της
τον χωρισμό μας είπαν
δυο δάκρυα απ'τα μάτια μου
χωρίς να θέλω βγήκαν

Εσύ Χριστέ μου ένιωσες
του πόνου την οδύνη
όπως την ένιωσα και 'γω
σαν μ'αφησε εκείνη

Όσο κι αν είσαι δυνατός,
στο χωρισμό τα χάνεις,
άλλο να λες χωρίζουμε,
και άλλο να το κάνεις..

Έχω αναμνήσεις αρκετές,
χώρια σου για να ζήσω,
εσένα σ' έχασα, μα αυτές,
να χάσω δεν θ' αφήσω

Βρες μου τον τρόπο να μπορώ
να πω πως σε ξεχνάω
έστω να πω στα ψέματα
πως δεν σε αγαπάω

Σ'είδα τυχαία μια βραδιά
μετά το χωρισμό μας,
κ ήρθαν στο νού μου θύμησες
από το παρελθόν μας..

Εξήγηση εγώ καμιά
δε θέλω να μου δώσεις,
ποτέ δεν θα 'ναι αρκετή,
το δάκρυ να στεγνώσεις

Πολλές φορές ο χωρισμός
τη σκέψη μου μαυρίζει
χωρίς εσένα η ζωή,
τίποτα δεν αξίζει