ΖοÏμε σε μια εποχή όπου βασιλεÏει η τεχνοκÏατία και όλα Ï€ÏοχωÏοÏν πάÏα Ï€Î¿Î»Ï Î³ÏήγοÏα. ÎœÎσα στο άγχος να Ï„ÏÎξουμε να τα Ï€Ïολάβουμε όλα και όχι για να εξασφαλίσουμε μια ποιότητα ζωής αλλά τα απαÏαίτητα για το ζην αλλοτÏιωνόμαστε εμείς οι ίδιοι και αυτό Îχει συνÎπειες σε όλες τις σχÎσεις μας. Έτσι εÏκολα χάνουμε τον εαυτό μας και τους βαθÏτεÏους Ï€ÏοσανατολισμοÏÏ‚ μας και αν δεν ξÎÏουμε πώς να επανακτοÏμε τον Îλεγχο την θÎση της ευαισθησίας και του ÏÎ¿Î¼Î±Î½Ï„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï Î¼Î±Ï‚ θα διαδεχτεί ο κυνισμός και η ψυχÏή λογική σε μόνιμη βάση.
ΤΙ ΕΙÎΑΙ ΡΟΜΑÎΤΙΣΜΟΣ;
Aν και στο καθημεÏινό μας λεξιλόγιο χÏησιμοποιείτε αποκλειστικά για να πεÏίγυÏα χει εÏωτικÎÏ‚ ή συναισθηματικÎÏ‚ καταστάσεις στην Ï€Ïαγματικότητα Ïομαντικός θεωÏείτε κάθε άνθÏωπος που διαθÎτει ευαισθησία, ισχυÏή φαντασία, ηÏωισμό, πεÏιπετειώδη διάθεση, άÏνηση ÏƒÏ…Î¼Î²Î¹Î²Î±ÏƒÎ¼Î¿Ï Î¼Îµ την καθημεÏινότητα, πάθος για το μυστηÏιώδες και αγάπη για την πεÏιπλάνηση και τις αποκαλÏψεις.
ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ Ο ΡΟΜΑÎΤΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
1) Ένας λόγος είναι η διαφοÏά ανάμεσα στην θεωÏία και την Ï€Ïάξη. Έτσι οι γονείς στην Ï€Ïοσπάθεια να Ï€ÏοστατÎψουν τα παιδιά τους από τους κινδÏνους δεν τα Ï€Ïοετοιμάζουν κατάλληλα για το τι θα συναντήσουν στο κοινωνικό πεÏιβάλλον, εÏγασιακό, φιλικό, εÏωτικό. Το αποτÎλεσμα είναι να μην υπάÏχει εÏκολα υποδομή να αντιμετωπιστεί η Ï€Ïώτη απογοήτευση και το άτομο να κλείνεται στον εαυτό του και να θωÏακίζεται.
2) Το κοινωνικό σÏστημα είναι Ï„Îτοιο που για να επιβιώσει κάποιος Ï€ÏÎπει να σκληÏÏνει και αν θÎλει να κάνει καÏιÎÏα Ï€ÏÎπει να κάνει πολλÎÏ‚ θυσίες Ï€ÏοκειμÎνου να πετÏχει χάνοντας τις πεÏισσότεÏες φοÏÎÏ‚ την αυθεντικότητα του.
3) Οι απογοητεÏσεις όταν είναι συνεχόμενες είτε εÏωτικÎÏ‚ είναι είτε φιλικÎÏ‚ είτε επαγγελματικÎÏ‚ Îχουν ως αποτÎλεσμα να κάνουν το άτομο πιο αμυντικό και όταν κάποιος αμÏνεται πολλÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ χάνει την κÏίση του και την διαίσθηση του και γίνεται καχÏποπτος Ï€ÏοκειμÎνου να μην είναι ευάλωτος.
4) Τα κινητά τηλÎφωνα Îχουν κάνει την επικοινωνία πιο ψυχÏή καθώς κάποιος αντί να μιλήσει Îστω και στο τηλÎφωνο ακοÏγοντας την φωνή του άλλου Ï€Ïοτιμάει να στείλει Îνα ψυχÏÏŒ μήνυμα. Εκτός από αυτό τα κινητά Îχουν αυξήσει και την ζήλια καθώς όταν ο άλλος δεν απαντάει μας βάζει στην διαδικασία να σκεφτόμαστε μήπως μας απατάει.
5) Οι Ïυθμοί της ζωής τα Îχουν κάνει όλα γÏήγοÏα για να μποÏÎσουμε να κεÏδίσουμε λίγο χÏόνο για τον εαυτό μας. Έτσι στο ίδιο πλαίσιο δεν δίνουμε και τον απαιτοÏμενο χÏόνο που χÏειάζεται στις σχÎσεις μας και απομακÏυνόμαστε όλο και πιο Ï€Î¿Î»Ï Î±Ï€ÏŒ σχÎσεις ουσίας και διαλÎγουμε σχÎσεις που απλά θα μας κάνουν να πεÏάσουμε επιφανειακά καλά.
Η ΠΑΛΗ ΤΩΠΡΟΜΑÎΤΙΚΩΠΑÎΘΡΩΠΩΠΜΕΤΑΞΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΤΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ;
Η μόνιμος αγώνας των Ïομαντικών ανθÏώπων Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï ÏƒÎºÎ»Î·Ïής Ï€Ïαγματικότητας όπου επικÏατεί ή ανοησία ή δειλία ή μοχθηÏία η ζήλια και ο φθόνος και ενός κόσμου πιο ευαίσθητου και Î±Î»Î·Î¸Î¹Î½Î¿Ï ÎµÎ¯Î½Î±Î¹ μια κÏίσιμη διαδικασία που καθοÏίζει πλÎον το πλαίσιο που θα κινηθεί ο καθÎνας. Αν και δεν μποÏοÏμε να κατηγοÏιοποιήσουμε τους ανθÏώπους με βάση κάποια κοινά χαÏακτηÏιστικά θα πεÏιγÏάψουμε τους χαÏακτήÏες που οικοδομεί η πάλη που Ï€Ïοείπαμε.
ΟΙ ΚΥÎΙΚΟΙ
Είναι εκείνοι που δίκαια ή άδικα λÏγισαν μπÏοστά στις δυσκολίες και απαÏνήθηκαν ολοκληÏωτικά τα όνειÏα και τις ευαισθησίες τους. Για αυτοÏÏ‚ μόνο χειÏοπιαστά Ï€Ïάγματα όπως το χÏήμα ή δόξα ή εξουσία Îχουν αξία και όποιος ασχολείται με κάτι άλλο μόνο ανόητος ή Ï„Ïελός μποÏεί να είναι.
OI EΠΑÎΑΣΤΑΤΕΣ. Είναι εκείνοι που οÏκίστηκαν να μην συμβιβαστοÏν ποτΠκαι αγωνίζονται να αλλάξουν τον κόσμο, αδιαφοÏώντας για τις θυσίες σίγουÏοι ότι τα όνειÏα μποÏοÏν να Ï€ÏαγματοποιηθοÏν ακÏιβώς όπως τα οÏαματίστηκαν και βÎβαιοι ότι ο άνθÏωπος μποÏεί να οÏίσει μόνος χωÏίς κανÎνα συμβιβασμό την μοίÏα του.
ΟΙ ΜΙΣΑÎΘΡΩΠΟΙ. Είναι εκείνοι που εχθÏεÏονται τους ανθÏώπους γÏÏω τους γιατί αποδείχθηκαν κατώτεÏοι των ονείÏων τους και των Ï€Ïοσδοκιών τους. ΜισοÏν τον κόσμο είτε γιατί δεν βÏÎθηκε ποτΠκανείς για να τους καταλάβει είτε γιατί δεν υπήÏξε ποτΠτίποτα τόσο μεγάλο και αξιόλογο σ αυτοÏÏ‚ ώστε να αξίζει την Ï€Ïοσοχή το ενδιαφÎÏον και την αγάπη των άλλων.
ΟΙ ΕΡΗΜΙΤΕΣ Είναι εκείνοι που κουÏάστηκαν να αγωνίζονται και αποτÏαβήχτηκαν στο πεÏιθώÏιο της ζωής. Î Î¿Î»Ï Î±Î´Ïναμοι για να συνεχίσουν την μάχη, αλλά ακόμα πιστοί στα οÏάματα και στις Ï€Ïοσδοκίες τους, μÎνουν στην γωνιά, Ï€ÏοσμÎνοντας σε όλη την ζωή τους το θαÏμα που θα δώσει σάÏκα και οστά σε όσα ονειÏεÏονται ή θÏηνώντας που η μοίÏα τους Ï€ÏόσφεÏε Ï€Î¿Î»Ï Î»Î¹Î³ÏŒÏ„ÎµÏα από όσα ζήτησαν.
ΟΙ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΟΙ Είναι εκείνοι που συνεχίζουν να ψάχνουν για ανθÏώπους τόπους ή καταστάσεις που Îχουν πλάσει με την φαντασία τους σίγουÏοι ότι κάπου υπάÏχουν και θα φανεÏωθοÏν. Ανίκανοι να αποδεχτοÏν την πεζή Ï€Ïαγματικότητα αναζητοÏν το ανÏπαÏκτο και πεÏνοÏν την ζωή τους πεÏιμÎνοντας να παÏουσιαστεί ολοζώντανο μπÏοστά τους εκείνο που θÎλουν αλλά δεν τολμοÏν ή δεν μποÏοÏν να το δημιουÏγήσουν μόνοι τους.
ΟΙ ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ Είναι εκείνοι που βλÎπουν τα ελαττώματα τους φόβους και την ανοησία των άλλων αλλά καταφÎÏνουν παÏόλα αυτά να τους αγαποÏν να τους σÎβονται και όταν Ï€ÏÎπει να τους θαυμάζουν. ΓνωÏίζουν την ασχήμια την αδικία τις δυσκολίες της ζωής αλλά τις πολεμοÏν και Îχουν το θάÏÏος να πιστεÏουν ότι ο κόσμος είναι τόσο πλοÏσιος όμοÏφος και πολÏτιμος ώστε αξίζει να ζεις καις να αγωνίζεσαι για αυτόν όσο συχνά και αν σε πληγώνει.
ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ÎΑ ΕΠΑÎΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΠΧΑΜΕÎΟ ΡΟΜΑÎΤΙΣΜΟ
Είναι μια διαδικασία Ï€Î¿Î»Ï Î´Ïσκολη Î±Ï†Î¿Ï Ï‡Ïειάζεται πάνω από όλα συνειδητοποίηση της ευÏÏτεÏης Îννοιας του ÏÎ¿Î¼Î±Î½Ï„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ Îπειτα συνεχή Ï€Ïοσπάθεια και επιμονή να βÏοÏμε την χαμÎνη αθωότητα μας. Και όταν την βÏοÏμε Ï€ÏÎπει να συνεχίσουμε τις Ï€Ïοσπάθειες μας να την διατηÏήσουμε γιατί Îχουμε την τάση να σκληÏαίνουμε κάθε φοÏά που απογοητευόμαστε.
1) ΑÏχικά οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με εποικοδομητικό διάλογο που εξηγεί τα τι και τα γιατί χωÏίς να πνίγει την φωνή των παιδιών γιατί Îνα παιδί χωÏίς φωνή θα μετατÏαπεί σε Ï€Ïοβληματικό ενήλικα.
2) ΑποκτοÏμε αυτογνωσία Îτσι ώστε να ξÎÏουμε ανά ΄πάσα στιγμή τι είναι αυτό
που χÏειαζόμαστε και πως μποÏοÏμε να το αποκτήσουμε. ΓνωÏίζουμε τα ελαττώματα μας και Ï€ÏοσπαθοÏμε να τα μειώσουμε ενισχÏοντας τα Ï€ÏοτεÏήματα μας. Αυτό είναι μια συνεχής διαδικασία που δεν τελειώνει ποτΠγιατί αν αφήνεις κάτι σε αφήνει και αυτό.
3) Τα Ï€ÏοτεÏήματα που Ï€ÏÎπει να ενισχÏσουμε για να ανακτήσουμε τον χαμÎνο Ïομαντισμό μας είναι τα εξής Μαχητικότητα για να μην μας αποθαÏÏÏνουν οι δυσκολίες που πάντα θα υπάÏχουν, σÏνεση για να αποφεÏγουμε τις άσκοπες και ασήμαντες μάχες, επιδεξιότητα για να επικÏατοÏμε στους πεÏισσότεÏους αγώνες, ενθουσιασμός για να μην φοβόμαστε να πειÏαματιστοÏμε με κάτι καινοÏÏγιο, ευαισθησία για να ανακαλÏπτουμε την ομοÏφιά του κόσμου γÏÏω μας όσο βαθιά και αν είναι κÏυμμÎνη και αλτÏουισμός για να αγαπάμε πολÏ, να τιμωÏοÏμε σπάνια και να μην μισοÏμε καθόλου. Έτσι όταν ανακαλÏπτουμε ότι Îχουμε χάσει κάποιο από αυτά τα χαÏακτηÏιστικά μας αγωνιζόμαστε να το αποκτήσουμε ξανά.
4) ΔουλεÏουμε πάνω στον εγωισμό μας σκεπτόμενοι πως δεν είμαστε εμείς το κÎντÏο του κόσμου και Ï€Ïοσπαθώντας να δίνουμε τον καλÏτεÏο εαυτό μας στους άλλους χωÏίς να πεÏιμÎνουμε αντάλλαγμα. Αυτός ο ανιδιοτελής Ï„Ïόπος αγάπης βασίζεται στον νόμο του σÏμπαντος ότι δηλαδή όταν αγαπάμε και δίνουμε χωÏίς να πεÏιμÎνουμε να πάÏουμε αλλά από χαÏά επειδή κάνουμε χαÏοÏμενους τους άλλους ανθÏώπους τότε αυτή η αγάπη θα επιστÏÎψει σε μας. Επίσης όταν λÎμε εγωισμός δεν εννοοÏμε μόνο την συνηθÎστεÏη για τον κόσμο μοÏφή αλλά και την αÏνητική του Îννοια. Î .χ. Είναι εγωισμός να λÎμε εγώ θÎλω τον πιο καλό γάμο καÏιÎÏα φίλους ανεξάÏτητα από τα Ï€Ïοσόντα μας αλλά είναι ακόμα μεγαλÏτεÏος εγωισμός να λÎμε είμαι ο πιο άτυχος του κόσμου ή μόνο σε μÎνα φÎÏονται άσχημα ή όλα τα ανάποδα σε μÎνα συμβαίνουν.
6) Î ÏοσÎχουμε η κÏιτική που κάνουμε στους άλλους να είναι εποικοδομητική και μόνο Î±Ï†Î¿Ï Î±ÎºÎ¿Ïμε Ï€Ïοσεκτικά και σεβόμαστε την Ï€Ïοσωπικότητα του. ΕπιλÎγουμε επίσης μια στιγμή που δεν είναι συναισθηματικά φοÏτισμÎνη είμαστε μόνοι και χωÏίς να αποδίδουμε χαÏακτηÏισμοÏÏ‚ του Ï„Ïπου είσαι ανεÏθυνος ή πάντα γκÏινιάÏα ήσουνα. Αντί για αυτό επιλÎγουμε να εστιάζουμε σε αυτό που μας πειÏάζει χωÏίς να γενικεÏουμε. Î .χ. ΑμÎλησες να κάνεις αυτό ή τι σε πείÏαξε και φαίνεσαι νευÏιασμÎνη; Ακόμα αποφεÏγουμε να είμαστε απόλυτοι και Ï€ÏοσÎχουμε μήπως Ï€Ïοσβάλλουμε τον άλλον. Αν Ï€ÏοσÎξουμε όλα αυτά σίγουÏα οι σχÎσεις μας με τους άλλους ανθÏώπους εÏωτικÎÏ‚ και μη θα είναι σίγουÏα πιο Ï„ÏυφεÏÎÏ‚.
7) ΠοτΠδεν θεωÏοÏμε κάτι δεδομÎνο και του δίνουμε την ευκαιÏία να εξελιχθεί μÎσα σε όμοÏφο πεÏιβάλλον που μας χαλαÏώνει είτε είναι φυσικό είτε κάτι άλλο που αφήνει την φαντασία μας να ταξιδÎψει ελεÏθεÏη.
Όπως και να Îχει είναι δÏσκολο όχι μόνο να αντÎχουμε τις πληγÎÏ‚ που μας Ï€ÏοξενοÏν η κακία, οι φοβίες και τα σφάλματα των άλλων αλλά και να απολαμβάνουμε τις χαÏÎÏ‚ και τις όμοÏφες στιγμÎÏ‚, Ο καθÎνας από μας Ï€ÏÎπει να ψάξει βαθιά μÎσα του και να δει την αλήθεια του και σ αυτό δεν υπάÏχει συγκεκÏιμÎνη συνταγή. Ο καθÎνας μας γνωÏίζει τον Ï„Ïόπο.